Een lichtje voor onderweg, Roparun raakt
Afgelopen Pinksteren stond Willemstad in het teken van de Roparun. Het Roparunteam Willemstad in Touch vertrok zaterdagochtend vanuit Frankrijk om in estafettevorm richting Rotterdam te lopen. Voor vertrek op vrijdagavond sprak dominee Nicolien in de kantine van de Kogelvangers het team bemoedigend toe. Ook gaf ze het lied “Ik laat een lichtje branden voor jou” van Suzan & Freek mee, en sprak een zegen uit voor onderweg. Het lied werd nog vele malen gedraaid.
Intussen werd in Willemstad alles in gereedheid gebracht voor de doorkomst op maandagochtend. Het doorkomstcomité was volop in de weer en ook de Koepelkerk werd opengesteld. Het werd een rustpunt midden in de route. Elk team liep door de kerk voor een kort moment van stilte en voor wie dat wilde het branden van een kaarsje. Velen deden dat zichtbaar geraakt. Even een pas op de plaats, om daarna weer met hernieuwde kracht de tocht te vervolgen.
Een lach en een traan
Ook het Willemstadse team zelf liep door de kerk. Niet alleen de lopers, maar het hele team: van chauffeurs tot cateraars. Zij werden opgevangen door ds. Nicolien en vrijwilligers. Er werd gelachen, er werd gehuild, het was een moment waarin alles even samenkwam. Een foto en een tekst bij de kaarsentafel herinnerden ook aan Jack Konings. Zijn afwezigheid werd gevoeld.
Na het moment in de kerk vervolgden de teams hun weg, waar een warm onthaal wachtte van familie, vrienden en Willemstadters. Het enthousiasme en de betrokkenheid langs de route waren voelbaar en aanstekelijk. Onderweg spraken andere teams hun waardering uit voor de manier waarop Willemstad dit moment had ingericht. De doorkomst door Willemstad werd zo meer dan een tussenstop. Het werd een moment van betekenis, van warmte en even stilstaan. Een lichtje voor onderweg. Willemstad in Touch (WIT) ten voeten uit.
